Diagnostyka metodą Prechtla polega na obserwacji wzorców motoryki spontanicznej, tzw. General Movements (GM’s). Występują one u płodu od 8-9 tygodnia życia płodowego i utrzymują się u dziecka przez pierwsze 3 miesiące życia. Jeśli u noworodka lub niemowlęcia wystąpiły uszkodzenia układu nerwowego jakość tych wzorców ulega zmianie.
Jakie wzorce ruchu obserwujemy u dziecka?
Prawidłowe globalne wzorce ruchu (GMsN) – są to duże, obszerne ruchy obejmujące całe ciało. Obserwujemy kompleksowe sekwencje ruchowe kończyn dolnych, górnych, tułowia i szyi. Wyróżniamy globalne wzorce ruchu w postaci tzw. Writhing Movements (WMs) oraz tzw. Fidgety Movements (FMs), które występują w danym okresie rozwojowym.
Jakie możliwośći daje metoda Prechtla?
Diagnostyka metodą Prechtla pozwala bardzo wcześnie stwierdzić lekkie odchylenia od prawidłowych wzorców ruchowych, które mogą prowadzić do deficytów motorycznych. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu, dziecko można poddać szybkiej terapii w okresie, gdy jest ona najskuteczniejsza ze względu na ogromną plastyczność centralnego układu nerwowego. Metoda Prechtla jest metodą nieinwazyjną, bezbolesną, niewymagającą znieczulenia. Diagnostyka opiera się na obserwacji dziecka w stanie czuwania z wykorzystaniem techniki wideo.